Rozpatrując wyznaczniki rozwoju, wskazuje się wyjątkową rolę własnej aktywności dziecka, w tym ruchowej, wpływającej nie tylko na jego sprawność motoryczną, ale także warunkującej przebieg rozwoju poznawczego, emocjonalnego czy społecznego. Dzięki małej i dużej motoryce dziecko przedszkolne poznaje swoje otoczenie – świat przedmiotów i ich właściwości – ale też innych ludzi, sytuacje społeczne. Jest bardzo ruchliwe, mówi się wręcz o typowym dla tego okresu „głodzie ruchu”.

Dziecko uczy się kontroli nad własnym ciałem, kształtuje umiejętność przebywania z rówieśnikami (także bez nadzoru dorosłych), gromadzi doświadczenia przygotowujące je do nauki szkolnej. Jego procesy poznawcze (uwaga, spostrzegawczość, pamięć) zyskują powoli zamierzony charakter. Rozwija zasób pojęć, przydatnych w codziennym życiu. Powoli uczy się także rozróżniania dobra i zła, poznaje wartości i normy moralne. Aktywność fizyczna ułatwia mu także radzenie sobie z przeżywanymi napięciami i stresem.

Prawidłowy rozwój zdolności motorycznych stwarza warunki dla rozwoju wielu procesów psychologicznych, także rozwoju mowy i języka. Zdolności motoryczne to umiejętności wymagające używania małych mięśni kontrolujących rękę, palce i kciuk podczas wykonywania precyzyjnych zadań. Systematyczny trening paluszków powiązany z ruchem całego ciała, to sprawdzony sposób na dobre przygotowanie dziecka do podjęcia nauki w szkole. Na rozwój tych umiejętności wpływa codzienne wykonywanie różnych czynności, takich, jak: chwytanie, ubieranie się, jedzenie, wiązanie, cięcie, odrysowywanie, nawlekanie i szereg innych, jakie dziecko powinno wykonywać niemal każdego dnia.

Uczymy się najefektywniej wtedy, gdy jednocześnie współdziałają zmysły. Uczymy się poprzez to, co widzimy, co słyszymy, co smakujemy, co wąchamy, czego dotykamy, co robimy i w jaki sposób o tym opowiadamy. Nic więc dziwnego, że najbogatszą salą dydaktyczną dla dziecka są zabawy na świeżym powietrzu, w otoczeniu trawników, kwiatów rosnących na łące, w ogrodzie czy w lesie. Warto sięgać do naturalnych skarbów, zwłaszcza podczas wakacyjnych wędrówek.

W pierwszej części wystąpienia wyjaśniłam, czym jest integracja sensoryczna i jak możemy podzielić zaburzenia przetwarzania sensorycznego. Słuchacze mogli bliżej określić, z czym boryka się dziecko, na podstawie tego, czego unika lub czego się domaga. Podałam przykłady ćwiczeń stymulujących poszczególne układy sensoryczne.

Mówiłam, jak ważna jest komunikacja międzypółkulowa i odzwierciedlające ją zjawisko przekraczania linii środkowej ciała. Podałam przykłady ćwiczeń usprawniających.

Zwróciłam uwagę, jak ważna jest postawa dziecka, kształtowana w przedszkolu, szkole i domu. Przedstawiłam rodzaje siadu i ich wpływ na rozwój postawy oraz możliwości koncentracji podczas zajęć dydaktycznych. Następnie zaprezentujęowałam prawidłowy wzorzec chodu i jego wpływ na motorykę dziecka. Zaproponowałam zabawy wspomagające kształtowanie nawyku prawidłowego siadu i chodu. Opowiedziałam również o tym, jak ważna jest prawidłowa praca gałek ocznych w odniesieniu do koncentracji uwagi dziecka.

Aktywności zawierające elementy kodowania nie tylko przygotowują do późniejszej nauki programowania, sprzyjają rozwijaniu logicznego algorytmicznego myślenia i zadaniowego podejścia do stawianych problemów, uczą też współpracy, pomagają budować relacje w grupie, a przede wszystkim są świetną zabawą dla dzieci. Okres wakacyjny to czas pracy w grupach łączonych wiekowo, w których poziom umiejętności dzieci może być różny.

W tej sytuacji świetnie sprawdzą się zabawy z kodowaniem. Łatwe do modyfikowania, umożliwiają pracę zarówno w małych zespołach, jak i licznych grupach. Nie wymagają długich przygotowań i specjalistycznych narzędzi, możliwe do przeprowadzenia zarówno w budynku, jak i w plenerze, oparte na doświadczaniu, ruchu i zabawie. Nakierowane na holistyczny rozwój małego człowieka.